Winkelwagen
0
0,00 €
.
Tekst hier invullen...
Welkom op dag 26 ☀
Goedemorgen lieve mensen!
Les 26
Luister of lees vandaag verder in hoofdstuk 7 'Poorten tot het ongemanifesteerde'.
Let bij het lezen niet alleen op de informatie die je aan het verwerken bent,
maar ook op de gevoelens die bij je opkomen wanneer je deze pagina's leest.
Het boek 'De Stilte Spreekt' is zeker een aanrader.
De teksten uit dit boek nodigen je uit om verder te kijken in plaats van stil te staan.
Ze worden gedachten in je hoofd die niet voortdurend je gedachten opeisen maar je toestaan om je innerlijke stilte te vinden.
Oefening #dag 26
Plotse, storende geluiden zijn in net hetzelfde als gedachten.
Ze eisen je aandacht op maar je kan zelf beslissen om ze die aandacht niet te geven. Door het storende geluid te accepteren aanvaard je het moment zoals het is. Zo kan je innerlijke stilte vinden.
Extra oefening 🧡
Wees opmerkzaam voor de pauzes om je heen. Spendeer aandacht aan de pauze tussen muzieknoten, de pauze tussen gedachten, de pauzes die vallen in gesprekken, het moment van stilte tussen het in- en uitademen. Deze pauzes transporteren je bewustzijn naar een vormeloze dimensie. Je bewustzijn wordt zuiver.
Doe dit zo vaak je kan. Maak er eventueel een vast moment van je dag voor vrij.
Als je wil, kan je de oefening verdiepen door observaties neer te schrijven of er tekeningen bij te maken.
Liefs
Bettina
Inspirerend verhaal # Dag 26
De zin van stilte
Er was een eenzame monnik die op een dag bezoek kreeg van enkele mensen.
Nieuwsgierig vroegen ze hem wat voor nut het leven in stilte had.
De monnik, die net met een emmer water haalde uit een diepe bron, stopte zijn werkzaamheden en zei: 'Kijk eens in de bron. Wat zien jullie?'
De mensen tuurden naar het water en zeiden: 'We zien helemaal niets.'
Enige tijd later herhaalde de monnik zijn vraag. 'Kijk weer in de bron. Wat zien jullie nu?'
De mensen keken weer en zeiden opgetogen: 'We kunnen in de weerspiegeling onszelf
zien!'
'Dat is de kracht van de stilte,' legde de monnik uit. 'Ik was water aan het putten en
daarom was het water onrustig. Nu is het rustig en kunnen jullie jezelf zien. De stilte
zorgt ervoor dat je jezelf kunt zien. Maar blijf nog even hier wachten. '
Enige tijd later zei de monnik weer: 'Kijk nu nog een keertje in de bron. Wat zien jullie nu?'
De bezoekers tuurden naar de bron en riepen uit: 'Nu zien we de stenen op de bodem van
de bron!'
'Juist,' beaamde de monnik, 'als je maar lang genoeg wacht en opgaat in stilte, kun je de grond van alles aanschouwen.'
Bron: Zinnige verhalen